If I Told You (Part 2): Bakit? [Why?]

In partial fulfillment of my final assignment to my mentor

~

this letter is written in the author’s local language (with a wild dash of English terms in between).
She wishes to keep it this way, for words may get lost in translation, and to keep the core of this written account. Do forgive her.

long story short, this is a reply to a very dear letter that was given to her.

Dear sir M:

dahil wala po kayong facebook at wala tayong desenteng photo, dito ko na lang ilalagay… ang lahat, dahil ikaw din ang nagsabi sa akin na magsimula ng blog in the
first place. at kahit nasaan ka man, sana alam mo na naging malaking parte ka din ng buhay ko.Grabe siguro kung nandito ka pa, pabiro ka pang nang-aya ng Iron Man 3.
Sayang talaga sir. sayang. nagkakagulo na nga din ang mundo sa Thor 2.

Happy birthday sir Ed. 52 na sana kayo. Pero hindi, sinundo ka pa ni Lord nung March 13. di ko malilimutan yung araw na yun sir. ang sakit. parang nawalan ako ng
tatay, kaibigan, kapatid… at higit sa lahat, iyon nga, mentor…teacher… gabay.

sir bakit ganon? bakit? andami kong tanong nang mangyari ang lahat. sir bakit niyo pinapatapon yung letter? yun na lang yung isa sa mga huling bagay na nakuha ko sa
inyo, pinapa-dispose mo pa? bakit sir? bakit di niyo kami pinapunta nung luksa/libing niyo? kahit sinabi mo pa dun sa letter mo na ayaw mo, siyempre diba, bury the dead?
hay. sir naman bakit bakit bakit. madami pa sanang mangyayari. sir bakit niyo ako pinatitigil sa AR? sir bakit ganon? bakit di patas ang mga pangyayari? maigi akong naghihintay, pero gano katagal pa sir? gaano pa katagal bago ko pa makamit yung mga gusto ko? masama po ba akong tao para mapala ang mga ganitong bagay? aaminin ko naman po, oo, di ako nakikinig minsan sa mga magulang ko, inaaway ko yung mga kapatid ko, tinatamad ako sa mga assignments niyo paminsan… pero sir, bakit ganon? binibiigay ko nang lahat pero wala pa rin.

sir, mangiyak ngiyak ako nang marinig ko yung balita. totoo nga yung nasa sulat niyo. nanghina ako’t lahat. na-ospital pa nga ako eh (pero sa tingin ko ibang bagay
yun). sir, mangiyak-ngiyak din ako nang halos magkablock ako. wala akong magawa. wala akong desenteng masulat. di ako makapag-isip ng tama. di ako makatulog sa oras.
di ko matapon tapon yung letter niyo sa kin, dahil alam ko, yun na lang yung tanging physical thing na naiwan niyo para sa akin. binabasa basa ko, paulit ulit kahit
sinabi niyong itapon matapos kong basahin once. hay sir, pero ngayon, sinunog ko na. tapos na. may kasama pang chocolate yun. pero wag kayo mag alala sir, tinulungan
naman ako ni sir runel dun sa block ko. ayos na ako sir, nakakasulat na ako ulit. pero sir, wala nang kumukuha sa amin sa CSLI bilang mentees. Talagang wala daw kayong
kapantay, maski si sir runel yun ang sinasabi. grabe sir. ibang klase ka talaga. once in a life time.

gusto ko pong magsabi ng hinanakit sir. pero dahil wala ka na, parang walang saysay na rin. pero sir, gusto ko lang na malaman nyo na sobra sobrang nagpapasalamat ako
nakilala ko kayo. hindi lang po dahil sa nag-evolve into something na di ko talaga inaasahan[mag naging “ako”, nang balikan ko yung mga pinagagawa niyo sa akin,
kumpara sa mga gawa ko nung elementary.], kundi dahil mas nakilala ko ang sarili ko, pati na din kayo, dahil sa lahat ng ‘to. sir thank you din sa toblerone na binigay
niyo ng post-valentines. pero sayang di umabot ng birthday niyo kasi nakain ng kapatid ko. talagang di ko hinawakan yun sir. talagang papatagalin ko sana hanggang
magbirthday kayo. pero hindi, ganon talaga ang mundo. di patas. pero sir, thank you po sa mga sinabi niyo sa huling parte nung letter niyo sa akin. pinatunayan lang
talaga na nakilala niyo ako at nakinig ka sa mga paulit ulit kong kwentong walang kwenta. pero sir malaking bagay po yun, malaking bagay po talaga yun. natulungan niyo
ako di lang sa pagsusulat, kundi sa well being ko na rin bilang tao.

gusto ko din po magsorry sa mga nagawa ko. sorry po kung lagi kong nalilimutan yung assignment notebook ko. sorry po kung di ako nakinig sa bilin nyo tungkol sa
pagtuturo ng ibang tao tungkol sa pagpasa ng…energy. sorry po kung lagi na lang akong tumatakbo sa inyo tuwing may problema ako. sa sobrang dalas, di ko na namalayan
na ganon na pala talaga kalala yung kalusugan niyo. sir nagsisisi po ako. sana mabalik ko yung oras. pero hindi po talaga kaya. talagang keep moving forward ang
magagawa ng mga mortal na tulad natin. keep moving forward hangga’t sa… sunduin na tayo ni Lord.

hahaha kamusta kayo dyan? sana hindi kayo kasama sa mga nagccontribute sa init na nagpapaka-KSP sa pilipinas ngayon. maganda ba diyan sa Heaven? alam niyo sir, may
pinasusulat sa akin yung friend ko, basta tungkol kay God at sa heaven at sa mga mortal at kung ano ano pa. Kung nandito ka lang sana, hihingi nanaman sana ako ng
advice kung pano magsulat sa third person. walang-wala talaga ako dun sir eh. pero sana, kahit papano maresurrect ka at mabasa mo yung mga gawa ko. swear talaga sir,
magpupublish ako ng libro. siguro idededicate ko sa inyo ‘tong thesis ko. tapos sir may script pa, at yung sci-fi dystopian attempt ko.
sir kung di niyo man to marinig, mabasa o kung ano, puntahan niyo po yung up dharma down.
banda sila. ang ganda ng lyrics nila. ayan. ganyan ang drama music ko ngayon. hahaahaha
natawa din ako dun sa parte sir, yung keep falling for the same monkeys over and over again. hahahah sir sakit sa puso eh. ganon talaga kapag babae. masyadong moody,
emosyonal. nalaman ko na nga lang sir walang kwenta talaga eh. talagang unahin ko yung pag-aaral ko sir. sir thank you po, kasi natanggap niyo din to, na nag-Fine
arts ako. sorry po kung nag expect man kayo. pero sir, ibang ligaya talaga yung nadadala sa akin ng pagdrawing eh. di ko alam sir. ang hirap iexplain.
gusto ko man kayo sulatan ng monologue, wala eh. ito na lang talaga. ito lahat yun. pinayagan niyo naman din ako magpalit over time, diba? nagets ko na sir yung gusto niyo ipagawa sa akin. grabe. ang laking *BANG* sa utak ko. talagang honored nga ako, na yun yung huling assignment mo para sa kin sir.

hahaha naiiyak nanaman ako dito sa harap ng screen sir. hindi dahil sa plates o assignment mo o kung ano pang laro ‘to. ikaw kasi sir eh. hahaha ganon talaga ang life. taas baba. hay. talaga naman mga lalake, hilig magpaiyak ng babae. hhahaahha joke lang sir.

basta sir bantayan niyo ako dyan galing sa taas ah? lakas ko kasi mapariwara paminsan din eh. magpadala naman kayo ng sign na ayos na kayo dyan. sa bait niyo ba naman,
siyempre katabi mo si Lord diba? pakamusta na lang din po sa mga lolo kong gwapo. hahahaha at paki sabi po diyan, wag po muna kunin si Lola o kaya sina mama’t papa. marami pa po akong pangarap para sa kanila. alam niyo yan sir.

sir, thank you po talaga. thank you po. isang taos-pusong thank you galing sa akin. marami pa akong gustong sabihin pero siguro, alam niyo naman din yun sir. thank you po sir. thank you po.

MBBC

Insanity

There’s always something in her mind. She doesn’t know if she should hate it or entertain it at all.

Her thoughts are always random; from how she chews her food, to why that person waiting for the next bus chose to wear that yellow shirt today… and why is the cat jumping over from roof to roof at this time of day?

There is, and there will always be, something to think about.

And at times, she’s not sure if that’s normal; because she’d like to clear her mind but then, she can’t. Things will keep on moving, and so will the thoughts in her head. She may lose herself to insanity and self hate.

She has lost herself to all that surrounds her;

she is gone, and everything around her has consumed her.

And maybe the flow of mediocrity within these everyday circumstances shall succumb to her forevermore.

Feelings

So I found this in my journal. It wasn’t the usual diary entry about how my day went. It was about how I felt; nothing specific: no names, no places… nothing was mentioned, purely sentiments. There was this page only containing this. And I bet I was listening to this song when I was writing this. Yes, despite of it being a journal entry, I want to share it with the world. Please bear with me for I’m a girl; I get infatuated too.

~=~

Remove all the feelings that were there, because you were not supposed to have them in the first place. Remove all the malice in every action done upon, because it was not intended for you. Forget every moment of hope with him, because you know the truth now. You know who he is and what awaits him. You shall face loss. You can still chase after him,but there’s someone standing, waiting, if not for you, then to be simply with you.

No malice, no hint of romance, nothing. Go back to square one. 

He will be there instead. And make sure you look at him with different eyes.

No more lies, to yourself or to others. Forgive yourself and forgive others. Everything will be all right. Lower your standards? Yes, for perfection is in simplicity. Believe me. Speak of truth and love; nothing will be in your way. Live for yourself, die for others.

Oh God. I’m such a girl. Help me.